دلم از دنيا گرفته
دلم از آدما گرفته هواي گريه دارم بهانه اي به دستم بدهيد ميخواهم تيزيش را به بغضم بزنم و گوشه اي دنج و خلوت تا كسي نبيند شكستن غرورم گوش هايتان را بگيريد فرياد بي كسيم بلند است نميتوانم چاره كنم به دود و بوي خوش اعتنا نكنيد جگرم است كه در آتش دل ميسوزد
نظرات شما عزیزان: